خرمن معرفت

در کشورم فزون است، تف بر زمین دادار

جای گل و بنفشه، بوی کثیف سیگار

بر سنگ فرش و عرشش، دود و سیاهی و آه

رستم چرا نشسته در کوچه هاش بیکار؟

نقش هنر شکسته بر سقف آرزوها

 بی تی جای با تو ، از کهنه دست بردار

فکری دگر بباید، کاری دگر به شاید!

آن رو سیه به تاریخ، ودکای لا کردار

خرمن معرفت...

هم ماهی و هم نیمه ماهی

زیبایی ز هر سو که برآیی

من در شب چشم تو اسیرم

پلکی نزنم تا تو بیایی

بالای سرم هستی و ای شکر

بر پرتو ذات کبریایی

من نیز نگه بان تو هستم

آسان شده شبهای جدایی

خرمن معرفت...

بگذار قدم بر سرم ای دوست کجایی من چشم به راهم به امیدی که بیایی عهدی به در حضرت دادار ببستم گفتا که بیایی پس از چندی جدایی خرمن معرفت...